Het had maar weinig gescheeld of Jonkhoff was helemaal nooit in de logistiek beland. Waarschijnlijk was hij ‘zwervend pianist’ geworden, zoals hij dat noemt; zwervend langs allerlei podia. Maar zijn vader wist hem over te halen om niet te kiezen voor het conservatorium, maar voor een gedegen opleiding aan de TU Delft, industrieel ontwerpen om precies te zijn. Het zou één van de weinige keren zijn dat Jonkhoff zich liet overhalen te kiezen voor een bestaan met meer zekerheid. Al lijkt zijn bijna twintig jaar ervaring in supply chain functies bij Wavin iets anders te suggereren. Piano spelen doet hij overigens nog bijna elke dag.
Op dit moment is daar ook wat meer tijd voor. Eind vorig jaar viel het doek voor hem bij Wavin. Het concern besloot weer meer te decentraliseren lokaal, na een succesvolle periode van centralisatie globaal, waarbij Jonkhoff uiteindelijk verantwoordelijk was voor de totale global supply chain activiteiten. “Het is de circle of life”, merkt Jonkhoff koeltjes op. Zijn functie verviel, maar zijn liefde voor het supply chain vak en dan bij voorkeur in de maakindustrie bleef. Hij gaat aan de slag als interim manager en is bezig het netwerk uit te bouwen. “Bedrijven die eigenlijk niet groot genoeg zijn om zelf een enorme transitie op dit gebied uit te voeren met eigen mensen, daar richt ik me op. Of daar waar tijdelijk capaciteit nodig is om vernieuwing door te voeren - een rationalisatie, prestatieverbetering, S&OP of ERP implementatie.” Daar ligt zijn expertise.
LEES OOK DE ANDERE AFLEVERINGEN IN DE SERIE INSPIRATIE VAN... OP WWW.LOGISTIEK.NL
Het diepe in met een ongeschikt dc
Die expertise bouwde hij op, nadat hij op curieuze wijze met de logistiek kennis maakte. Als zojuist afgestudeerd industrieel ontwerper – al sprak het technische deel hem meer aan dan het creatieve – kwam hij terecht in Zuid-Afrika zonder precies te weten in welke rol. Het werd een rondreizende job om partners te zoeken voor een complexe verpakkingsoplossing in de automotive industrie. In die tijd leefde hij uit de koffer met een paar kamers in Haarlem als thuisbasis.
In 1995 begon Jonkhoff aan een kort avontuur bij de ‘cowboys’ van TNT, dus voor de overname door de PTT Post van Ad Scheepbouwer. Het dc in Eindhoven (voormalig semi-conductor faciliteit van Philips) kreeg Jonkhoff onder zijn hoede, met een automatisering die niet paste en ook nooit zou passen. Met zijn leidinggevende stapte hij in 1997 over naar het familiebedrijf Sorbo, dat in Duiven een groots opgezet geautomatiseerd (Witron) dc aan het bouwen was. “Hele interessant tijd", zo kijkt Jonkhoff erop terug. Vier jaar lang deed hij inkoop, logistiek en IT. Het bracht hem met zijn vrouw in Arnhem. “Geen betere plek om te wonen dan hier, althans in Nederland.”
Buitenlands avontuur bleef lonken
Want het leven buiten Nederland bleef wel lonken, ook als gezin met jonge kinderen. Om die reden stapte Jonkhoff over naar Ahold, waar Cees van der Hoeven een glorieuze periode inluidde die voor iedereen kansen bood. Jonkhoff had de koffers al gepakt om in Zuid-Amerika een acquisitietraject tot een goed einde te brengen. Maar juist toen viel de droom in duigen. Fraude en een boekhoudschandaal deed Ahold schudden op zijn grondvesten. Er ging een streep door Zuid-Amerika. Jonkhoff nam een paar maanden de tijd om zich als huisman en vader te beramen op de toekomst.
Dat werd in 2004 Wavin. Tot voor een halfjaar geleden was hij actief in allerlei verschillende supply chain rollen, maar ook bij de integratie van fabrieken en de uitrol van een groot SAP project. “Mooiste tijd? Die vijf jaren in de UK, in het prachtige Bath niet ver van Bristol. De UK business was verlieslatend, hard geraakt door de crisis in 2012. Maar toen ik uit de UK vertrok in 2017 bleek dit de meest winstgevende tak van het bedrijf. Vooral het teamwork was buitengewoon. Goede teams komen tot stand door ‘forming, storming, norming and performing’ – elkaar succesvol maken, daar gaat het om.”
