Job Verboon bouwt voort op fundamenten familiebedrijf
Op 22-jarige leeftijd krijgt Job Verboon onverwachts de leiding over familiebedrijf Verboon Groep, na het plotselinge overlijden van zijn vader. Een geplande vijfjarige overdracht verandert in een abrupte realiteit. Ondanks de uitdagingen heeft Job het transportbedrijf, dat sinds 1965 bestaat, niet alleen succesvol voortgezet, maar ook zijn eigen stempel erop gedrukt. "Mijn vader legde de focus sterk op efficiënt geld verdienen. Ik probeer dat te combineren met een bredere blik op waardecreatie en duurzame groei. Je moet eerst een goede fundering opzetten voordat je verder kunt bouwen."
Op de plek in Den Haag waar het zestig jaar geleden ooit allemaal begon, op een steenworp afstand van het huidige kantoor, pal naast attractiepark Drievliet, staan de schuren en het oude kantoorgebouw nog van de Verboon Groep. Nadat het bedrijf rond de eeuwwisseling werd verplaatst naar de Spoorlaan, is de geboorteplaats van het bedrijf door de tand des tijds een klein museum geworden. Binnen tref je memorabilia zoals foto’s, oude rekenmachines en kalenders met halfnaakte vrouwen. Zodra je binnenstapt, stap je een andere tijdsgeest in.
In het huidige kantoor van de Verboon Groep hangen eveneens herinneringen aan het verleden. Zo prijken Van Kooten en De Bie prominent aan de muur, terwijl ze bij Jobs vader Jan, nog op het bureau stonden. Op de koelkast in de kantine hangt een foto van een nog kleine Job Verboon. En de fiets waarop zijn vader dagelijks een kwartiertje achter zijn bureau trapte, staat nu in een hoek en dient vooral als kapstok. Het kantoor biedt een kleine persoonlijke inkijk in het familiebedrijf, dat in 1965 werd opgericht als boerenloonbedrijf. Inmiddels is het bedrijf veranderd in een specialistisch transportbedrijf, met de derde generatie, Job Verboon, aan het roer.
Job Verboon, voor de schuur in Den Haag waar het familiebedrijf ooit begon.
Op de koelkast in de kantine hangt een foto van een nog kleine Job Verboon.
Job weet niet anders dan dat zijn vader het familiebedrijf runde. “Sinds ik geboren ben, was het bedrijf altijd dichtbij. Op een gegeven moment werd het terrein waar ze toen zaten te klein. Mijn vader heeft toen een eigen kantoor laten bouwen hier op het bedrijventerrein, met een woonhuis erbij. Hij liep ’s ochtends door de tuin naar zijn kantoor. Als ik in de tuin aan het spelen was, kon ik gewoon naar binnen kijken of binnenlopen. Dat was heel normaal”, herinnert Job zich. Hij groeide op tussen de tractoren en vrachtwagens, hielp mee met schoonspuiten en leerde het reilen en zeilen van het bedrijf van dichtbij.
In 2019 besloot zijn vader van de ene op de andere dag het familiebedrijf te verkopen. “We hadden toen 60 man in vaste dienst, maar mijn vader was het zat. Elke ochtend weer gezeur over mensen die ziek waren of hoofdpijn hadden,” vertelt Job. “En ineens was alles verkocht, behalve het gronddepot en de transporttak.” De mededeling kwam als een donderslag bij heldere hemel. “Hij had niets tegen mij gezegd. Van de ene op de andere dag hoorde ik: morgen teken ik, en vanaf januari zijn we geen eigenaar meer. Ik dacht alleen maar: shit, daar gaat mijn toekomst. Je bent 19 jaar lang rondom dat bedrijf bezig en dan ineens is het weg. Het voelde alsof mijn wereld instortte.”
Ingeschreven als zzp'er
De plotselinge beslissing leidde tot een breuk tussen vader en zoon. “Ik was zó boos. Ik heb twee maanden niet met hem gesproken”, herinnert Job zich. Toch kwam er uiteindelijk een keerpunt. “Ik dacht: wat hij kan, kan ik ook. Dus ik heb mezelf ingeschreven als zzp’er en ben voor mezelf begonnen. Eerst als grondwerker en kraanmachinist, echt in het buitenwerk.”
Afbeelding
Ook de kantine in het oude pand is nog volledig in originele staat.
Langzaam maar zeker vonden vader en zoon elkaar weer, vooral toen Job een tractor wilde kopen. “Toen had ik hem toch weer nodig, voor wat financiering”, lacht Job. Zo groeiden ze weer naar elkaar toe, en ging Job steeds meer doen in het transportbedrijf. Achteraf heeft hij meer begrip voor de beslissing van zijn vader. “Hij had al eens eerder een verkoop mis zien lopen omdat het was uitgelekt. Daarom heeft hij het toen heel stilletjes geregeld. Later heeft hij dat ook uitgelegd. Maar op dat moment voelde het voor mij heel rauw.” De transport- en aannemingstak zijn nu verenigd in één bedrijf, met een nieuwe focus op transport. Job: “Het voelt een beetje alsof we weer terug zijn waar we ooit begonnen, maar nu met transport als hoofdfactor. Niet meer andersom.”
Een onverwachte overgang
De leiding over het bedrijf kwam veel eerder op Jobs schouders terecht dan gepland. In oktober 2022 overleed zijn vader onverwacht tijdens een vakantie. Job was toen pas 22 jaar. “Mijn vader en ik hadden net een vijfjarenplan opgesteld. De bedoeling was dat ik vanaf december 2022 langzaam het stokje zou overnemen, zodat hij nog vijf jaar kon meekijken. Maar dat plan veranderde van de ene op de andere dag,” vertelt Job. “In de ochtend had ik hem nog geappt dat ik een klusje had binnen gehengeld, maar daar heb ik nooit meer een reactie op gehad.”
Voortzetting van het familiebedrijf
De vraag was in het begin hoé het bedrijf zou worden voortgezet. Job legt uit: “In het begin was het onduidelijk of ik het alleen zou doen of samen met mijn moeder en/of zusje. Financiële overwegingen, zoals de erfenisverdeling, speelden ook een rol. “Qua verdeling en wat fiscaal handig was, werd gekeken of het beter zou zijn om het samen met mijn moeder te doen. Maar ik had zoiets van: ik ga hier toch niet met mijn moeder op kantoor zitten?” Voor Job was het belangrijk om zelf verantwoordelijkheid te nemen. “Ik wil gewoon één kapitein op het schip zijn. Ik wil niet dat ik bij elke beslissing over een vrachtwagen eerst mijn moeder moet bellen,” zegt hij. Uiteindelijk bleek deze structuur voor iedereen de beste keuze, en sindsdien runt Job het bedrijf volledig op zijn eigen manier.
‘Je hebt privé te maken met rouw, maar zakelijk moet alles doorgaan’
“Het was wel een hele rare situatie”, herinnert hij zich. “Je hebt privé te maken met rouw, maar zakelijk moet alles doorgaan. Ik merkte dat het personeel in het begin ook een beetje afwachtend was.” Toch was er geen tijd om stil te blijven staan. Het bedrijf moest door en dus zette Job door, met een soort handleiding van zijn vader als houvast. “Mijn vader documenteerde alles. Zelfs in ons planningssysteem stonden pop-ups met notities, zoals ‘Geen zaken meer doen met deze klant.’”, lacht Job. “Die structuur heeft me enorm geholpen. Maar het was in het begin wel lastig. Ik was ineens de grote baas die moest zeggen: we gaan dit doen. Maar je moet ook met je team samenwerken, dus je gaat niet direct haaks op iemand staan. Maar gaandeweg leer je ook hoe je dat kunt aanpakken”, legt hij uit.
Steun van het team
Hoewel het eerste jaar zwaar was, vond Job als directeur-grootaandeelhouder al snel zijn ritme en kreeg hij veel steun van het team. “Je bent in het begin nog overal veel langer mee bezig, omdat je alles moet uitzoeken. Dan dacht ik wel eens: had ik het m’n vader nou maar even kunnen vragen. En na verloop van tijd leer je het, en kun je verder kijken. Het eerste jaar is vooral zoeken en proberen, je moet alles onder de knie krijgen. Daarna kun je pas echt bouwen."
In het huidige kantoor van Verboon Transport prijken Van Kooten en De Bie prominent aan de muur. Bij vader Jan, groot fan, stonden ze op zijn bureau.
Regio speelt cruciale rol
Regio Den Haag speelt een cruciale rol in de dagelijkse operatie en toekomstvisie van het bedrijf, wat dit jaar het 60-jarig bestaan viert. “We willen een logistieke spil zijn in de aannemerijsector in Den Haag”, zegt Job. “We zijn geen onbekende speler in de regio.”
Afbeelding
In het oude kantoor tref je nog memorabilia aan, zoals foto’s, oude rekenmachines en kalenders met halfnaakte vrouwen.
Het bedrijf heeft een sterke regionale aanwezigheid, wat zich vertaalt in dagelijks transport binnen de stad en directe contacten met klanten en opdrachtgevers. Job ziet de regio als een belangrijke troef in een sector waarin nabijheid en lokale expertise het verschil kunnen maken. “Als je verder weg gaat, naar Amsterdam bijvoorbeeld, dan kent niemand je en is het anders. In deze regio weten mensen wat ze aan ons hebben. Het idee is dat wij in deze regio meer kunnen bieden, dankzij onze eigen grond- en groendepots en onze focus op lokaal transport.”
Toch blijft Job voorzichtig met groei. “Je moet eerst een goede fundering opzetten voordat je verder kunt. Als je fundering niet goed staat en je gaat snel groeien, dan kun je omvallen en had je het beter langzamer kunnen doen.” Die focus op een stevige basis weerspiegelt zich in zijn aanpak. Job investeert in digitalisering, efficiëntere systemen en het uitbreiden van diensten. “Mijn vader was nog vrij old school en deed bijvoorbeeld nog alles in Excel, maar als je groter wilt worden, moet je moderniseren. Dus we hebben een flinke digitaliseringslag gemaakt. Dat zijn dingen die ik meteen heb opgepakt. Voor de rest zaten we qua bedrijfsvoering wel redelijk op dezelfde lijn.”
“We willen een logistieke spil zijn in de aannemerijsector in Den Haag”, zegt Job.
Een veranderde visie
Hoewel hij vol trots praat over het werk van zijn vader, heeft Job dus wel een andere visie op ondernemen. “Mijn vader legde de focus sterk op efficiënt geld verdienen. Voor mij gaat het breder. Ik kijk ook naar hoe we onze naam naar buiten toe presenteren, en wat voor impact we maken.” Die bredere blik vertaalt zich in concrete stappen, zoals het moderniseren en verduurzamen van het wagenpark.
De toekomst van Verboon Transport
Terwijl Job het bedrijf verder vormgeeft, houdt hij altijd het verleden in gedachten. “Mijn vader had een duidelijke manier van werken: geen poespas, gewoon doen. Ik heb daar veel van geleerd”. Wel voegt hij er zijn eigen sausje aan toe. Dat betekent niet alleen investeren in duurzaamheid en innovatie, maar ook nadenken over hoe hij zelf in de toekomst zijn rol ziet.
De komende jaren wil hij het bedrijf verder laten groeien en zichzelf meer uit de operationele kant terugtrekken. “Binnen nu en twee jaar wil ik meer bezig zijn met innoveren en uitbreiden en uit de operationele rol. Ik zie mezelf meer in een managementrol dan echt hier op kantoor. Het idee is dat ik de deur uit kan lopen en weet dat alles gewoon doorgaat.”
Of hij het bedrijf ooit zal overdragen binnen de familie, weet Job nog niet. “Ik zou het prachtig vinden als mijn eventuele toekomstige kinderen later interesse hebben en de naam van het bedrijf kunnen voortzetten. Maar dat moeten ze wel zelf willen.”
De volgende generatie
Afbeelding
De logistiek kent veel familiebedrijven met rijke historie. Wat zijn de plannen van de nieuwste generatie aan het roer? Wat houden ze bewust in stand zodra ze het stokje in handen krijgen? Dat en meer wordt besproken in de serie 'De volgende generatie'.
